Przymiotnik w języku hiszpańskim występuje w takiej samej liczbie i rodzaju, jak rzeczownik, który określa. Podobnie jak on tworzy rodzaj żeński oraz liczbę mnogą za pomocą zmiany końcówek.

Formę żeńską przymiotnika tworzymy poprzez:
1. zamianę końcówki -o na -a, np.

caro (drogi) – cara (droga)

2. nie zmieniamy formy przymiotnika, gdy kończy się on na:

-a, np. agrícola (rolniczy lub rolnicza)
-e, np. amable (miły lub miła)
-i, np. marroquí (marokański lub marokańska)
-l, np. azul (niebieski lub niebieska)
-r, np. espectacular (spektakularny lub spektakularna)
-s, np. cortés (uprzejmy lub uprzejma)
-z, np. precoz (wczesny lub wczesna)

oraz w przypadku niektórych przymiotników zakończonych na -or:
exterior (zewnętrzny lub zewnętrzna).

3. dodanie samogłoski -a po końcówkach:

-or, np. cultivador (uprawiający) – cultivadora (uprawiająca)
-ón, np. comilón (żarłoczny) – comilona (żarłoczna)
-án, np. alemán (niemiecki) – alemana (niemiecka)
-in, np. pequeñin (malutki) – pequeñina (malutka)

oraz po przymiotnikach wyrażających narodowości zakończonych na spółgłoski:
francés (francuski) – francesa (francuska).

Wyjątki!
marrón (brązowy), menor (mniejszy), mayor (większy), peor (gorszy), mejor (lepszy) - te przymiotniki pozostają niezmienione w rodzaju żeńskim.

Liczbę mnogą przymiotników tworzy się tak samo jak liczbę mnogą rzeczowników, czyli poprzez dodanie końcówki -s lub -es (zarówno do rodzaju męskiego jak i żeńskiego).

caro (drogi) – caros (drogie), cara (droga) – caras (drogie)
azul (niebieski, niebieska) – azules (niebiescy, niebieskie)
polaco (polski) – polacos (polscy), polaca (polska) – polacas (polskie)

Materiał powstał na podstawie: Hiszpański Gramatyka