W języku hiszpańskim przymiotnika zazwyczaj znajduje się za rzeczownikiem, np.

Tengo un gato negro. – Mam czarnego kota.
Dáme ese libro gordo, por favor. – Podaj mi, proszę, tę grubą książkę.

Często od pozycji przymiotnika w zdaniu zależy jego znaczenie. Przymiotnik stojący przed rzeczownikiem ma najczęściej znaczenie przenośne, a przymiotnik stojący po rzeczowniku ma znaczenie dosłowne, np.

- przymiotnik antiguo (stary)
casa antigua (stary, dawno zbudowany dom)
antigua casa (poprzedni dom, w którym kiedyś ktoś mieszkał)

- przymiotnik bueno (dobry)
días buenos (dobre dni)
buenos días (dzień dobry)

- przymiotnik grande (duży)
persona grande (duża, wysoka osoba)
gran persona (wspaniały człowiek)

W języku hiszpańskim jest wiele zwrotów i wyrażeń, w których z góry ustalona jest pozycja
przymiotnika i nie wolno jej zmieniać:

- formy stopnia najwyższego przymiotnika el mayor, el mejor, el menor, el peor występują zawsze przed rzeczownikiem, np.
el mayor edificio (największy budynek)
el menor problema (najmniejszy problem)

- w dwuczłonowych nazwach geograficznych przymiotniki takie jak alto (wysoki), bajo (niski) i grande (duży) występują przed rzeczownikami, np.
Alta Silesia (Górny Śląsk)
Gran Bretaña (Wielka Brytania)

- formy stopnia wyższego przymiotnika mayor i menor w niektórych wyrażeniach występują zawsze po rzeczowniku, np.
Estado Mayor (sztab generalny)
Osa Menor (Mała Niedźwiedzica)

- przymiotniki, które oznaczają przynależność (do gatunku, narodowości, itp.) oraz typ występują zawsze po rzeczowniku, np.
el País Vasco (Kraj Basków)
el sistema operativo (system operacyjny)

Materiał powstał na podstawie: Hiszpański Gramatyka w pigułce