Język hiszpański - Alfabet i wymowa

Alfabet

Alfabet hiszpański składa się z 29 liter:

A a [a]	J j [jota]	R r [erre]
B b [be]	K k [ka]	S s [ese]
C c [ce]	L l [ele]	T t [te]
CH ch [che]	LL ll [elle]	U u [u]
D d [de]	M m [eme]	V v [uve]
E e [e]	N n [ene]	W w [uve doble]
F f [efe]	Ñ ñ [eñe]	X x [equis]
G g [ge]	O o [o]	Y y [i griega]
H h [hache]	P p [pe]	Z z [zeta]
I i [i]	Q q [cu]

Wymowa

Wymowa niektórych głosek w języku hiszpańskim różni się od wymowy polskiej, ale nie powinna sprawiać nam większych trudności.
Głoski b i v wymawia się podobnie jak dźwięk pośredni pomiędzy polskimi głoskami /b/ i /w/, na przykład:

burro [burro] - osioł
vaca [baka] - krowa

Wymowa głoski c zależy od jej miejsca w wyrazie:

a) przed e oraz i wymawia się jak angielski dźwięk /θ/ (that, the), na przykład:

cena [θena] - kolacja
hacer [haθer] - robić

b) przed pozostałymi samogłoskami (a, o, u) oraz przed spółgłoskami wymawia się jak /k/, na przykład:

beca [beka] - stypendium
casa [kasa] - dom

Dwuznak ch zawsze wymawia się jako dźwięk pośredni pomiędzy /cz/ i /ć/, na przykład:

China [czina] - Chiny
chocolate [czokolate] - czekolada

Wymowa głoski g, podobnie jak w przypadku głoski c, zależy od kontekstu

a) przed e oraz i wymawia się jak /h/, na przykład:

girar [hirar] - skręcać

b) przed pozostałymi samogłoskami i spółgłoskami wymawia się jak /g/, na przykład:

García [garcija] - García (nazwisko)
juego [huego] - gra, zabawa

Złożenia gue, gui wymawia się jak /ge/, /gi/, a złożenia güe i güi jak /głe/ i /głi/, na przykład:

guitarra [gitarra] - gitara
cigüeña [sigłeńa] - bocian

Głoska h jest niema, na przykład:

hotel [otel] - hotel
huésped [łEsped] - gospodarz
herramienta [erramienta] - narzędzie

Głoskę j zawsze wymawiamy jak /h/, na przykład:

mojar [mohar] - moczyć
joyas [hojas] - biżuteria

Głoskę ll wymawia się jak /j/, na przykład:

calle [kaje] - ulica
llaves [jawes] - klucze

Głoskę ñ wymawia się jak polskie /ń/, na przykład:

mañana [mańana] - jutro
señora [seńora] - pani

Głoskę q w złożeniach que, qui wymawiamy odpowiednio /ke/, /ki/, na przykład:

queso [keso] - ser
aquí [akI] - tutaj

Głoskę r na początku wyrazu i między samogłoskami wymawia się mocniej niż polskie /r/, na przykład:

roto [roto] - zepsuty
radio [radio] - radio

Głoskę y wymawia się jak /j/, na przykład:

mayor [major] - starszy, większy
yo [jo] - ja

Głoskę z wymawia się jak dźwięk /θ/, na przykład:

zorro [θorro] - lis


Akcent

Z zasady akcent w języku hiszpańskim pada na przedostatnią sylabę, gdy wyraz kończy się na samogłoskę oraz na spółgłoskę n lub s, np. alma (dusza), cine (kino), examen (egzamin), canciones (piosenki).

Gdy wyraz kończy się na spółgłoskę, akcent pada na ostatnią sylabę, np. hotel (hotel), vivir (żyć).

Wszelkie odstępstwa od tej reguły zaznaczane są akcentem graficznym, stawianym nad samogłoską (á, ó, é, í, ú), np. exámenes (egzaminy), canción (piosenka), jamón (szynka), pregunté (zapytałem, zapytałam), película (film), último (ostatni).

Gdy akcent graficzny stawiamy nad literą i znajdującą się przy drugiej samogłosce, i przeczytamy jako [ij], np. María [marija] - Maria, sabiduría [sabidurija] - wiedza.

Należy pamiętać, że w języku hiszpańskim występują wyrazy różniące się w pisowni jedynie użyciem akcentu graficznego, a zazwyczaj oznaczają one zupełnie co innego, np.

pregunto (pytam) - preguntó (zapytał)
fábrica (fabryka) - fabrica (produkuje, wytwarza)
el (rodzajnik męski określony) - él (on)
tu (twój) - tú (ty)